|
Rahman ve Rahim olan adina siginarak
Açtim iki elimi; kor gibi iki yaprak.
Bir edep ölçeginde umutlu ve utangaç,
Iste dünya önümde; benim ruhum sana aç.
Kainati yarattin, donattin, rizik verdin,
Kimine sonsuz körlük, kimine isik verdin.
Kainatta ne varsa hepsinin zikrinde sen,
Hamd ve sükür sanadir, hersey seninle esen.
Çali bile kendine siginan kusu itmez,
Sen gafursun, azizsin, senin keremin bitmez.
Benden önce esirge Muhammed ümmetini,
Esen gitsin her kervan, en sona ula beni.
Her müslüman bir kartal, vurulur da pesetmez,
Oruçtan tad alanlar, kemik pesinde gitmez.
Bezm-i Elest'te sana secde eden ruh için;
Verdigin söze sadik, dogru giden ruh için;
Hiç kimseyi vatansiz, milletini devletsiz,
Gönülleri sevdasiz, sehirleri mabetsiz;
Bayraklari rüzgarsiz, ocaklari atessiz,
Birakma ulu Rabbim, asi kul degiliz biz.
Bahaettin Karakoç
|
